در دنیای کنونی استفاده از کدینگ حتی برای ابتدایی ترین فعالیت ها هم بسیار متداول شده است. در هر صورتی وابستگی زندگی ما به کدینگ، از مزیت ها و یا از نظر برخی ها، از مضرات همگانی شدن دستگاه های رایانه ای و نرم افزاری می باشد.
به دلیل وجود مغز ریاضی در سخت افزارهای ساخته شده، تمامی این ابزارها درک و مفهوم کامل تری از اعداد نسبت به حروف دارند، در نتیجه برای نزدیکی به فهم و زبان کامپیوتر استفاده از کدینگ مالی، کدینگ اجناس و سایر کدینگ ها بسیار فراگیر شده است.
کدینگ نرم افزار مالی یا حسابداری:
در نرم افزارهای مالی برای ثبت کردن مدارک و چرخش مالی حساب ها، تعریف حساب ها به شکل زنجیره مراتبی ضروری می باشد. کدینگ حساب ها هم به تعریف زنجیره مراتبی حساب ها لازم است.
علاوه بر این با استفاده از کدینگ حساب ها در حسابداری، طبقه بندی حساب ها مطابق با نظمی که دلخواه ما می باشد، ممکن می گردد. به صورت کلی، کدینگ نرم افزار حسابداری آنلاین به شکلی به وجود می آید که در گام نخست حساب های دائم که توانایی نقد شوندگی بیشتری دارند، قرار گیرند و کد کوچک تری به آن ها اختصاص داده شود.
بعد از حساب های دائم، حساب های بهره و ضرر و در وهله نهایی حساب های انتظامی کدینگ خواهند شد. در دستگاه مالی و حسابداری رایگان، دست کم ۲ سطح حساب دیده می شود. حساب کل و حساب معین. براساس نیاز سطح های دیگری هم به کدینگ نرم افزار مالی اضافه می شود.
برای مثال گروه حساب که بالاتر از حساب کل قرار خواهد گرفت و حساب تفصیلی که پایین تر از حساب معین جای می گیرد. اکنون به تشریح هر کدام از این مطالب می پردازیم.
گروه حساب:
به گروه حساب به طور معمول یک کد تک رقمی واگذار می شود. گروه های حساب تقریبا همه جا برابر می باشند و مغایرت های اندکی در تعریف دارند.
گروه حساب ها از سرمایه ها آغاز شده و در انتها به حساب های انتظامی می رسد. در صورتی که چیدمان نقد شوندگی را در مورد توجه قرار دهیم، کدینگی با ترتیب زیر خواهیم داشت:
- سرمایه ها
- بدهی ها
- حقوق دارندگان سهام
- درآمد
- هزینه
- حساب های انتظامی
ممکن است که تمامی این گروه ها مطابق با نیاز مشتری، به اشکال زیر تقسیم بندی شوند:
- سرمایه های جاری
- سرمایه های ثابت
- بدهی ها
- بدهی های بلند مدت و…
حساب کل:
یکی از اساسی ترین قسمت های کدینگ نرم افزار مالی می باشد. به این دلیل که این نوع از حساب لازم است در دفترهای رسمی یا همان دفاتر کل ثبت شود، تعریف آن بسیار حائز اهمیت است.
تعریف کدینگ حساب کل می بایست به شکلی باشد که بتواند پاسخگوی سازمان دارایی باشد. سطح کل، دفتر کل و دیگر گزارش هایی که در سطح کل از نرم افزار مالی دریافت می شود، می بایست نشان دهنده شرایط مالی یک مجموعه باشد.
این گزارش ها مشمول درآمدهای شامل مالیات، درآمد های شامل معافیت از مالیات، هزینه های عملیاتی، هزینه های غیر عملیاتی، سرمایه های نقد و … می شوند. برای کدینگ کل به طور معمول ۲ یا ۳ رقم با در نظر گرفتن کد گروه کفایت می کند.
حساب های معین:
حساب معین برای تعیین کردن نکات حساب کل مورد استفاده قرار می گیرد، برای مثال شامل مقدار موجودی نقد و بانک مانند جزئیات بانک ها، صندوق و … می باشد. ارزش حساب های معین کم تر از حساب های کل نیست.
حساب های معین در سازمان دهی و تنظیم چرخش حساب و جداسازی ریز موجودی حساب ها، هزینه ها و درآمدها نقش مهمی داشته و به تصمیم گیری های مدیران و شرایط مالی کمک می کند. برای حساب معین به طور معمول بین چهار تا شش عدد کد با در نظر گرفتن کد حساب کل در نرم افزار مالی لازم می باشد.
حساب های تفصیلی:
کوچک ترین سطح حساب ها، حساب های تفصیلی می باشند. در هر شرکت اقتصادی حساب تفصیلی به طور کامل طبق فعالیت آن کارگروه تعیین می شود. اسم مشتریان، حساب های بانکی و دیگر سر فصل های ویژه هر مجموعه در این سطح جای می گیرد.
علاوه بر این چگونگی برخورد با تراز تفصیل حساب ها و تعداد سطح های تفصیل مورد توجه در هر شرکت اقتصادی می تواند تفاوت داشته باشد. هم اکنون تعداد زیادی از نرم افزارهای حسابداری تحت وب شرایط استفاده از تفصیلی شناور را مهیا کرده اند.
این نوع از حساب های تفصیلی، به شکل جداگانه از حساب معین تعریف می شود و برای هر کدام از حساب ها در نرم افزار مالی یک کد حساب ویژه نسبت داده می شود. در زمان ثبت کردن سند تعیین می شود که این حساب جزو کدام حساب معین می باشد. این نحوه کد دهی گزارشات بسیار مهم و جامعی را به حسابدار ارائه می دهد.
مطابق با نیاز هر شرکت اقتصادی، در سطوح پایین تر از حساب معین، امکان دارد بیش تر از یک حساب تفصیلی مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال در شرکت های پیمانکاری در بسیاری از موارد، پروژه ای در بین پیمانکاران خرد تقسیم می شود که در این شرایط پروژه یک سطح تفصیل و پیمانکار خرد هم یک سطح دیگر تفصیل محسوب می شود.